× اميدوارم كه همه عزيزان از مطالب و لينك هاي سايت بنده كمال استفاده را ببرند . ضمناً پذيراي هرگونه انتقاد يا پيشنهاد شما هستم . با تشكر

آدرس وبلاگ من

amir-ali.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/ismail-miri

لیست دوستان

parmis

sahar

amirمشاهده تمام دوستان

در کوچه باغهاي بي قراري

در کوچه باغهاي بي قراري
جاده بيداره.
به راههاي نرفته,به رهگذران تعريف نشده,به آمد و شد روزهاي کوتاه و بلند,به ستاره هاي نيمه شب و به ماه تنها که در سياهي شب مي غلته,فکر مي کنه!
جاده به فکر باده,وقتي که بي اجازه ازش عبور مي کنه و هر وقت که بخواد غيب مي شه!
جاده به راه فکر مي کنه و نمي دونه اين کلمه که اسمش مقصده يعني چي؟نميدونه,پايان چه معني مي ده,نمي دونه مسافر,قراره به کجا برسه؟تا کي سفر کنه؟کوله بارشو کجا بزاره؟
جاده فقط مي دونه که همه چيز با اولين گام شروع مي شه ...

جاده از اول جاده نبود,يه کوه بود يا يه صخره بزرگ يا يه تپه شني يا يه رودخونه به دنبال دريا و شايد مزرعه کوچکي و يا جنگل بزرگي و يا دره اي عميق.
جاده يه مانع داشت که نميشد ازش عبور کرد.اما يکي اومد و با برداشتن اولين سنگريزه ها شروع کرد.
از دل صخره ها گذشت تا به اون سمتي که خواستش بود رسيد.بعد از اون رهروهاي ديگه اونقدر اومدند . رفتند تا خاک سخت نرم شد.
سنگهاي درشت از مسير برداشته شدند و راهاي خاکي آسفالت شدند طوري که مسافرها مي تونستندبا سرعت مسير جاده رو طي کنند و به هر کجا که مي خواستند برسند.
من و تو بچه محل از جاده ها عبور مي کنيم براي رسيدن به مقصدي شهري و يا سرزميني,اما خود جاده قراره به کجا برسه!
جاده براي مسافر يه رهنماست,محل عبوره,جاده براي رهرو يعني خواست,قصد و اراده.